Alle informatie overweldigt me de laatste dagen. Herkenbaar?
Het klopt niet.
Het zien van beelden waarbij de politie gericht schiet op (jonge) boeren. De problemen van ouders die geraakt zijn door het Toeslagenschandaal die maar niet opgelost worden. De polarisatie in de samenleving die blijft toenemen. Het wantrouwen richting de overheid dat ongekend groot is. Mensen die in financiële problemen komen door toenemende vaste lasten.
En dat is dan alleen nog het Nederlandse speelveld.
Welness-rechts.
Een deel van de polarisatie in Nederland komt terug in de term ‘welness-rechts’. Een label wat ook met regelmaat geplakt is op Vrouwen voor Vrijheid. Het label gaat over vrouwen die met name tijdens de coronacrisis een omzwaai hebben gemaakt naar rechts en het welzijn van hun eigen gezin en ‘clan’ voorop stellen en het welzijn van het collectief uit het oog verloren zijn. Ze zouden leven in hun eigen micro-kosmos. En daarmee zijn ze, zonder dat ze dat door zouden hebben, voor het karretje gespannen zijn van extreem-rechts. Kritiek op Big Pharma en globalisering zou in de kern antisemitisme zijn. Kiezen voor een vaccin (of niet) zou een daad van egoïsme zijn in plaats van je beroepen op je grondwettelijk recht van lichamelijke integriteit.
Misschien is het tijd om voor eens en voor altijd af te rekenen met dit label.
De rol van de media.
In de afgelopen 2 jaar hebben wij veel verschillende content gedeeld van zowel linkse als rechtse partijen. We hebben een aantal grote media optredens gehad waaronder een artikel in de Volkskrant (samen met de Moederhart beweging), deelname aan een documentaire van Sunny Bergman en we zijn een dag met Danny Ghosen op pad geweest. In al deze interviews heeft steeds de intentie voorop gestaan om ons te linken aan de FVD.
De Volkskrant wilde ons bevragen over FVD en wij gaven aan dat we het over onze beweging wilden hebben. Vervolgens hebben ze de FVD door het artikel heen geweven. Sunny heeft een gesprek van 35 minuten met ons gehad waarbij vanuit ons de strekking was dat wij ‘links-ontheemd’ zijn en zij alleen ge-edit heeft dat de geïnterviewden een voorkeursstem op Wybren van Haga uitgebracht hebben. Danny Ghosen kreeg geen antwoord op de vraag of wij FVD gestemd hebben en heeft vervolgens de hele uitzending niet uitgezonden.
Onze conclusie is daarin geweest dat de media vooral geprobeerd heeft ons in een frame te passen en zij zijn niet geïnteresseerd geweest in ons volledige verhaal. Achteraf wellicht wat naïef te noemen.
Dus waar staan wij nu eigenlijk zelf in dit speelveld?
Wij staan voor het behoud van onze grondrechten. En met ‘onze’ bedoelen we die van de hele Nederlandse bevolking. Dat betekent dat wij leven in een maatschappij met een bepaalde speelruimte. En binnen die speelruimte hebben we ons te verhouden tot elkaar en bewegen we met elkaar. We bewegen mee, we geven tegengas en hebben een stuk persoonlijke vrijheid. De kaders dienen bewaakt te worden door de overheid. We leven in een indirecte democratie. Dat mandaat hebben ze jaren geleden gekregen.
Tijdens de coronacrisis bleek er geen enkele politieke partij onze stem te vertegenwoordigen. Iedere partij is meegegaan in maatregelen die over onze persoonlijke grens heen ging en er zijn onwettelijk grondrechten overtreden. Toen er sprake bleek te zijn van verbod op nabijheid op straffe en boete, opsluiting van ouderen, dwang in de vorm van mondkapjes dragen, vaccinatiedrang (en dwang was bespreekbaar), uitsluiting door QR-codes, sluiten van ondernemingen, demonstratieverboden en als laatste druppel maatregelen die ook onze kinderen raakten, was voor ons de maat vol.
Systeemrot.
We hebben meerdere malen en op allerlei manieren geprobeerd om de politiek te bereiken. Diverse mails, telefonisch contact, via social media en uiteindelijk zelfs middels het opzeggen van onze lidmaatschappen van de linkse politieke partijen waar een deel van ons lid van was. Die bleken onbereikbaar of het eens te zijn met deze verregaande ingrepen.
In 2021 hebben we opgeroepen om vooral wel naar de stembus te gaan.
Wij geloven in de democratie (maar dan wel bij voorkeur direct in plaats van indirect) en dat je met je stem het verschil kan maken. En voor ons was de grens dusdanig ver overschreden en we hebben werkelijk alles gedaan wat binnen onze mogelijkheden lag.
Dit was een ‘catch 22’. Een stem uitbrengen op een partij die niet ons standpunt vertegenwoordigd was geen optie. Geen stem of een blanco stem ook niet.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder. En voel ik me overweldigd door alle chaos, door een overheid die burgers vermorzeld en tot op de dag van vandaag geen verantwoordelijkheid daarvoor neemt, door de polarisatie die toeneemt. Door de systeemrot die zo zichtbaar is. Maar een weg daaruit wordt maar niet zichtbaar. Alle politieke partijen zijn daar een onderdeel van. Door gebruik te maken van de wanhoop van mensen, door onbereikbaar te zijn, door niet te luisteren naar de achterban, door geen verantwoordelijkheid te nemen. Geen enkele partij verdient nu mijn stem. Geen enkele.
Onze toekomst.
En door deze optrekkende mist heen probeer ik de contouren te zien van een toekomst. Waarin ik wil leven in samenleving waarin we voor ieder mens in een goede basis voorzien. De welvaart delen, gezond leven en elkaar de ruimte geven om te gedijen. Waarin de kloof tussen arm en rijk verkleint en iedereen een basis standaard van welvaart mag ervaren. Waarin we ons veilig en gehoord voelen en mens mogen zijn. Die we samen vormgeven op een fundament van democratisch gedachtegoed, een gezonde balans tussen welzijn van de planeet en welzijn van de mens en vrijheid.
Doe je mee?
De contouren zijn al zichtbaar. De vraag hoe we daar gaan komen staat nog open. Verbinding, inclusie en vertrouwen zijn daarin sleutelwoorden. Als we gaan staan voor onze persoonlijke waarden en we samen de schouders er onder zetten dan kunnen dit. En ik ga graag met iedereen in gesprek die dit ook wil en daar energie en tijd in wil stoppen.
Zonder complottheorieën en zonder een politieke agenda.